Toevalligerwijs kwam er rond de laatste jaarwisseling een bericht voorbij in de fb-community. Een ballonnetje. Of eigenlijk een oproep.

Een wens om weer eens terug te blikken op de geweldige tijd op de middelbare. Dat idee sprak mij wel aan. Hoe zou het zijn met? Wat voor spannends zou hij/zij hebben beleefd? Tot dusver heb ik er toch een kwart van mijn leven doorgebracht en kan ik het mij nog enigszins voor de geest halen. Ik ben er daadwerkelijk bij betrokken geraakt toen ik Berend het volgende privébericht via Facebook stuurde: 

“Hey Berend, hoe gaat het met de aanmeldingen voor de reünie? Veel enthousiastelingen? Ik weet niet of er al veel mensen hebben aangegeven te willen helpen organiseren, maar ik heb misschien wel een leuk idee voor een activiteit…”.

Michael

En zijn antwoord luidde:

“Hee man, om eerlijk te zijn, geen reacties om te helpen. Hier gaat het wel steady, hoe is het daar?”.

Berend

Van het een kwam het ander. Onder het motto ‘niet geschoten, is altijd mis’ hebben we vrij vlot daarna met een biertje in de hand wat ideeën uitgewisseld. We hebben toen bewust al wel een voorlopige datum ‘ver’ in de toekomst geprikt, omdat we onszelf de tijd gunden om er wat van te maken. Elke keer dat ik ermee bezig ben geweest, gaf het me ontzettende veel energie. Ik vind het gewoon leuk om evenementen te organiseren en zeker voor een groep mensen die ik al een hele periode niet heb gezien. Het is tenslotte bijna 10 jaar geleden dat ik mijn diploma heb behaald.

We zijn allemaal anders, maar hebben in ieder geval één ding gemeen. 

Michael

Van het een kwam het ander. Onder het motto ‘niet geschoten, is altijd mis’ hebben we vrij vlot daarna met een biertje in de hand wat ideeën uitgewisseld. We hebben toen bewust al wel een voorlopige datum ‘ver’ in de toekomst geprikt, omdat we onszelf de tijd gunden om er wat van te maken. Elke keer dat ik ermee bezig ben geweest, gaf het me ontzettende veel energie. Ik vind het gewoon leuk om evenementen te organiseren en zeker voor een groep mensen die ik al een hele periode niet heb gezien. Het is tenslotte bijna 10 jaar geleden dat ik mijn diploma heb behaald.

Het gaat mij erom mijn oude schoolvrienden weer eens te spreken. Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik nog regelmatig omga met ongeveer 20 vrienden uit de Heemgaard-tijd. Het betekent ook dat ik velen niet meer heb gezien en gesproken. Ik ben heel benieuwd naar ieders verhaal. Wat heb jij met je leven uitgespookt? Hoe ziet jouw leven er op dit moment uit? Waar ben jij mee bezig? Kortom, pure interesse in de mensheid. We zijn allemaal anders, maar hebben in ieder geval één ding gemeen. 

Het is leuk dat we mensen van alle niveaus en meerdere jaarlagen erbij betrekken én met elkaar verbinden.

Michael

Als ik terugblik op mijn tijd op de Heemgaard, denk ik aan de klasgenoten waarmee ik ben begonnen. Het onvermijdelijke blijven zitten of een ander niveautje proberen, heeft tot gevolg gehad dat ik, op ééntje na, met hele andere mensen ben ‘geëindigd’. Ik heb wel geprobeerd om zoveel mogelijk om te gaan met de mensen uit de andere klassen. Daarom vind ik het ook zo leuk dat we ervoor gekozen hebben om mensen van alle niveaus en meerdere jaarlagen erbij te betrekken en met elkaar te verbinden. Daarnaast zijn ook een heleboel (oud-)docenten uitgenodigd, omdat zij natuurlijk onmisbaar zijn voor onze periode op de Heemgaard.

Eigenlijk ben ik trots op alles dat we samen hebben geregeld; van de locatie tot de catering tot de muziek aan toe. We hebben veel discussie gevoerd op bepaalde zaken, maar altijd vanuit het idee om er het beste van te maken. Ik hoop dat we met z’n allen een prachtige tijd kunnen herbeleven. Dat we elkaar weer hebben gezien en gesproken. En dat we als rijkere mensen verder door het leven gaan.

Peace out en tot 30 augustus!

Michael Bosman

Examenjaar 2010, Atheneum

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *